هر چی تو بخوای دوست

در یک تحقیق اخیر انجام شده در دانشگاه لافایت، مقدار دو هورمون اصلی اکسیتوسین و کورتیزال را در 15 پسر و دختری که با هم رابطه صمیمانه عاشقانه‌ای داشتند قبل و بعد از بوسه، و قبل و بعد از یک صحبت صمیمانه در حالیکه دستهای همدیگر را نگاه داشته بودند، اندازه گرفتند. محققین این آزمایش انتظار داشتند که در مقدار اکسیتوسین که بعنوان هورمون عاطفی و احساسی شناخته شده است، در هر دو گروه دخترها و پسرها افزایش ببینند. همچنین انتظار داشتند که در مقدار هورمون کورتیزال که به هنگام استرس زیاد می‌شود، کاهش ببینند چرا که بوسه عموما استرس را کاهش می‌دهد.

اما محققین از نتایج تحقیق متعجب شدند چرا که مقدار اکسیتوسین فقط در پسرها افزایش یافته بود و مقدار آن در دخترها چه پس از بوسه و چه پس از گفتگوی عاشقانه فرقی نکرده بود. به همین دلیل آنها دلایل دیگری را برای توجیه این نتایج آوردند که شاید دخترها به شرایط رمانتیک‌تری احتیاج دارند و فقط بوسه کافی نیست.

در تحقیق دیگری در دانشگاه راتگرز نیویورک، از مغز 17 نفر در حالیکه به عکسهای عاشقانه خیره شده بودند اسکن کردند. محققین فعالیت غیرعادی جالبی را در دو منطقه مغز مشاهد کردند، قسمت‌هایی از مغز که با لذت، انگیزه و پاداش درگیرند. این دریافت از این جهت جالب است که این مناطق مغز با مواد مخدری مثل کوکائین فعال می‌شوند. پس گویی که بوسه برای آدمیان مثل ماده مخدر عمل می‌کند.

و اما بوسه شاید چندان هم وجودش حتما لازم نباشد. خیلی از حیوانات نمی‌بوسند ولی جفت می‌شوند و تولید مثل می‌کنند. حتی همه انسانها هم نمی‌بوسند. در آستانه قرن بیستم، دانشمند دانمارکی در توصیف نژاد فیننیش می‌گوید که آنها با هم حمام می‌گیرند ولی بوسه برایشان عمل سخیفی به حساب می‌آید. در سال 1897 آنتروپالژیست فرانسوی، پاول، گزارش داد که چینی‌ها بوسه بر لب را به اندازه آدم‌خواری ترسناک می‌دانند. در مونگولیا پدران پسرهایشان را نمی‌بوسند و فقط سرشان را به نشانه محبت می‌بویند. بر اساس مطالعات فیشر، محقق آلمانی، حدود 650 میلیون از آدمها اصلا نمی‌بوسند.

محققین دریافته‌اند آن دسته از آدمها که می‌بوسند، بیشتر مواقع به هنگام بوسه سرشان را به سمت راست خم می‌کنند و این قضیه ربطی به راست-چپ دست بودن شخص ندارد. بلکه این عدم تقارن احتمالا به عملکرد نامتقارن مغز مربوط است که بعضی از فعالیتهای مغز مثل مکالمه و آگاهی از محیط اطراف تنها در یک طرف مغز قرار دارند.

تحقیقات دیگر نشان می‌دهد که حدود 80 درصد مادرها نوزادشان را در سمت چپ بغلشان در آغوش می‌گیرند که نوزاد در نتیجه می‌بایست برای شیر خوردن پس به سمت راست خود بگردد. در نتیجه ممکن است که خم شدن گردن آدمها به سمت راست یک رفتار یادگرفته شده باشد که با گرما و احساس امنیت آغوش مادر در ارتباط است.

از طرف دیگر محققین دیگری هم هستند که معتقدند که خم کردن گردن به سمت راست تنها یک رفتار فیزیکی برتر انتخاب شده توسط مغز است و نه لزوما یک رفتار احساسی فراگرفته شده از دوران کودکی.

به عقیده برخی از محققین بوسه ممکن است از عمل جویدن غذا توسط مادرهای اولیه و سپس دادن آن غذا به کودک خویش از طریق دهان به دهان، مشتق شده باشد و در طول زمان به شکل امروزی‌اش تکامل یافته باشد. برخی دیگر از محققین معتقدند که بوسه در انتخاب جفت نقش اساسی در سیر تکاملی انسان بازی می‌کند. علیرغم همه این مشاهدات، بنظر می‌رسد که بوسه همجنان به عنوان یک تز علمی کامل باقی مانده است.

متن دوم :

می گویند تاثیر بوسه بر جسم آدمی به اندازه دو صد متر است . وقتی کسی را می بوسیم 29 عضله فعال می شود ( به ویژه عضله ای بنام musculus orbicularis  oris ) . از غده فوق کلیوی هورمون آدرنالین و از غده لوزالمعده انسولین ترشح می شود ، همچنین بوسه ایمنی بدن را افزایش می دهد . بوسه تپش قلب را به 150 ضربه در دقیقه و فشار خون را به 180 میلیمتر جیوه افزایش می دهد . چشیدن و مکیدن از نیازهای پایه ای آدمی است ، بوسه مانند سیگار کشیدن یا خوردن و آشامیدن این دو نیاز را ارضا می کند بوسه همچنین یک نمایش است . برای مثال وقتی دولتمردان همدیگر را در انظار عمومی می بوسند ، بوسه نزدیکی دو نوع سیاست را نمادین می کند ؛ بوسه می تواند نمایانگر چاکرمآبی ما باشد ( دستبوسی ) وقتی ورزشکاران جام قهرمانی را می بوسند در ان لحظه از پیروزی خود شاد هستند و به خود می بالند و شادی و غرور خود را با بوسه ای بر جام قهرمانی به نمایش می گذارند .

بوسه پهلوانان بر گود زورخانه نمایانگر احترام آنان به میدان ورزش است . بوسه مومن بر مهر نماز ، نمایانگر تقدس یا تقدس نمایی اوست و وابستگیش به خاک . روانشناسان معتقدند زوج هایی که پس از چندین سال زناشویی هنوز یکدیگر را با عشق می بوسند رابطه ای پایدار و سالم دارند .

بوسه بر طول عمر می افزاید و وقتی که دو نفر ب لب های هم بوسه می زنند در آن لحظه کاملا با هم برابرند . احتمالا  به همین دلیل بوسه نه تنها میل به همآغوشی را افزایش می دهد بلکه در آن لحظه آدمی احساس می کند جهان امن است و تنها نیست و زندگی معنی پیدا می کند ، بوسه در این مفهوم یک سنت چندین هزار ساله است .

ما با هر بوسه چشم می بندیم بر درگیریها و گرفتاریهای زندگی روزمره  ، بر حقارت ها و کینه توزیها و با هر بوسه بر قدمت این سنت می افزاییم . افلاطون معتقد بود که با بوسیدن لب های معشوق روح عاشق و معشوق به هم می آمیزد .

در غزل سلیمان در وصف بوسه آمده است : ” ای خواهر و عروس من بوسه هایت چه بسیاز لذیذ است ، بوسه هایت از شراب چه نیکو تر است ” .

در ترجمه کتاب مقدس به فارسی در این دو سوره همه جا بجای بوسه مترجم کلمه محبت را آورده است ، هر چند که بوسه نمایانگر محبت است اما محبت نمی تواند جایگزین بوسه باشد و این نشاندهنده این است که از قدیم در ایران بوسه را از ادبیات کنار گذاشته بودند ؛ در ادب کهن و در ادبیات معاصر اثری را نمی توان یافت که صرفا به بوسه پرداخته باشد . قاضی ربیحاوی ( داستان نویس و نمایشنامه نویس ) نمایشنامه ای دارد بنام ” سرگذشت ماچ ” .

در رومئو و ژولیت و در تریستان و ایزولید بوسه نشانه عشق است و ایثار تا مرگ . در سفید برفی از افسانه های قدیم بوسه در مفهوم نجات و رهایی از جادو آمده است .

بر اساس تحقیقات مردم شناسان 87 درصد انسان ها صرف نظر از تعلقات فرهنگی با بوسه به آن مفهوم رمانتیک و عاشقانه آشنا هستند . در کاماسوترا 30 نوع بوسه وصف شده است . اروپایی ها اوایل گمان می کردند مسلمانان و بودایی ها و هندوها و برهمن ها بوسه را نمی شناسند ، غافل از اینکه در این فرهنگ ها فرد یک رفتار دوگانه دارد . مثل معماری خانه های قدیمی ایران که اندرونی و بیرونی داشت . ما یکدیگر را پنهان از چشم اغیار در اندرونی خانه هامان می بوسیدیم .

پهلوانان و عیاران البته شانه های یکدیگر را به احترام می بوسیدند ، ممکن است بعدها این رسم تبدیل شده باشد به بوسیدن گونه ها !

بوسه نه تنها یک پدیده عاطفی است بلکه جنبه نمایشی هم دارد ، احتمالا به همین دلیل بیش از آن که در ادبیات داستانی و در ادبیات تغزلی نمود یابد در سینما و تئاتر نمودی نمایش یافته است . بوسه برانگیزاننده است و به خاطر همین خصلت برانگیزاننده اش ، تنگ نظران در پوشش اخلاق سعی داشتند آن را از پرده سینما حذف کنند ( هر چند که در ایران سالهاست که حذف شده ) . در دهه 30 در دوره مک کارتی که بعدها به دوره ” پوریتانیسم ” معروف شد ، بازیگران طبق یک دستورالعمل از پیش تعیین شده می بایست یکدیگر را ببوسند به این ترتیب که در حالت نشسته یا ایستاده یکدیگر را می بوسیدند و به هیچ وجه اجازه نداشتند کنار یکدیگر دراز بکشند و به بوسه بازی مشغول شوند . با این حال در فیلم  ” بر باد رفته ” ( که دیدنش را به همه شما توصیه می کنم ) که در آن ایام ساخته شد بوسه کلارک گیبل و ویوین لای از برانگیزاننده ترین بوسه های تاریخ سینما به شمار می آید .

می گویند هیچکاک وقتی در یکی از فیلم هایش بنا بود کری گرانت ، اینگرید برگمن را ببوسد برای گذشتن از سد سانسور فیلمنامه را تغییر داد ، گرانت و برگمن روی بالکن همدیگر را می بوسیدند که تلفن زنگ می زد ، گرانت و برگمن از بالکن به اتاق خواب می رفتند و یکدیگر را همچنان هر چند ثانیه
می بوسیدند و بدین ترتیب تا به تلفن برسند این توهم در تماشاگر ایجاد می شد که این بوسه پایان ناپذیر است . این بوسه بعنوان طولانی ترین بوسه به تاریخ سینما پیوست .